Sigue dejando que tu sonrisa ilumine el mundo, al menos el mio.

Sigue dejando que tu sonrisa ilumine el mundo, al menos el mio.
Oceànica sensació.

jueves, 23 de junio de 2011

Tens raó.

No es como yo pensaba. Después de todo un solo "Hola. Què fas per aci? Tot bé?" . Con todo lo que he pasado, todas las palabras que he tenido que tragarme, todo el orgullo, para solo siete palabras cuando nos vemos... Es tan triste. Te juro que no pensaba que esto seria así, después de haberte contado todo... Esperaba un poco de "complicidad?" por tu parte. Pero solo he recibido más sosería, bueno siempre has sido muy soso.
A lo mejor soy yo, que soy un poco egoísta y es así como reacciona la gente "mayor" en estos casos. No lo sé. Jamás me había pasado esto. ¿ Sabes qué? Al principio de todo esto, cuando seguía siendo secreto, yo pensaba que existía algo... "todo no es blanco o negro", yo pensé que había un gris, algo intermedio, que no era yo sola...
Que ingenua y tonta, por favor.
Si todo hubiera sido diferente... Si no hubieran habido circunstancias... Si yo... Si tu... Que bonito es soñar, y que ingenuo es creerlo.
Todo esto pasará, estoy segura. Nada dura eternamente (a menos que tu quieras que dure). Pasará el verano, llegará septiembre, y si todo me va bien, me iré a vivir a otra ciudad, y entonces si que no nos veremos... Bueno, algún encuentro casual cuando venga, pero ¿para qué? ¿para siete palabras? No se si prefiero que no coincidamos... Pero que digo... Claro que quiero coincidir contigo! Aunque solo sea parra cruzar un estúpido hola. Aunque solo sea para volver a ver tu cara de refilón, aunque solo sea para verte de lejos... Te necesito.
Después de todo, me has echo pasar el peor y el mejor año de mi vida. Pero ha sido, sin duda alguna, el más especial de todos.
De corazón espero que nos volvamos a ver y me digas algo más de siete palabras. Me hubiera gustado contarte todo, realmente todo lo que pasó y como paso, pero en fin...
De todos modos, siempre seras Astò!♥ y gracias a ti he aprendido muchas cosas! Aunque, si, te tengo muy idealizado, y pude (seguramente es la verdad) no eres nada, pero no puedo evitar quererte...
T´estime!♥

miércoles, 15 de junio de 2011

I per fi vaig tindre el valor de dir-ho.

Hoy lo he hecho. He vencido mis temores y mis vergüenzas, me he dirigido a ti, y con la voz temblorosa te he dicho: siempre has sido tú. No sabia que hacer, ni que decir. En ese momento no estaba hablando yo, hablaba mi corazón.
Este año, ha sido el mejor "enseñado" de mi vida, gracias a ti. Gracias. Han sido tantas las sensaciones... Únicamente estaba por ahí arriba para verte, para ver si en un descuido nos veíamos 2 segundos y poder decirte  Hola. Ese simple saludo de dos segundos que para mi era eterno. En ese momento, comenzaba mi día con una sonrisa de par en par en la boca.
Siento haber podido molestar o incomodar a alguien con mis comentarios, con mis entradas, con mis gestos... Pero no sabia como expresar todo lo que siento.
Yo tampoco lo he pasado muy bien, sabes? He tenido muchos problemas por esto ( aunque creo que tu alguno más...) He mentido a mucha gente para no empeorar las cosas, aunque a quien realmente perjudicaba era a mi misma. Esa ansiedad en el pecho, esos nervios cada vez que nos veíamos, ese temblor de manos inocente... En fin, he sentido mucho.
Te voy a echar muchísimo de menos.
He hecho la tonta tantas veces... Haciendo cualquier cosa para llamar tu atención, comportándome como una niña solo para ver si me mirabas... Quizá eso denota mi edad... Pero no es así, no soy como todos creen. Tal vez no me conocen como piensan...
Y siempre estabas tú. Siempre.
Han sido tantas las noche sin poder dormir... Tirada en la cama, escuchando música, y cada canción recordándome a ti. Han sido (algunas) las lágrimas derramadas al pensar en todo ESTO... Ufff, menuda nostalgia, no quiero pensarlo... Pero es bonito recordar. Recordar todo lo que nos ha pasado, o lo que yo he provocado  Incluso, en los momentos más difícil, con todas las críticas y acusaciones, de algún modo, yo me sentía bien, porque tu estabas cerca, porque eso te concernía. Soy de lo que no hay...
Es imposible expresar con palabras todo lo que me has hecho sentir, ni yo misma las encuentro. Pero se que ha sido precioso. El mejor sentimiento de toda mi vida. Sabes, al principio llegué a pensar que tu... No se, no del mismo modo que yo, pero algo asi... No sé, no me hagas mucho caso, aunque no me lo haces de verdad(:
Han sido mucas las indirectas directas que te he dicho, verdad? Jajaja, soy así, no puedo evitarlo.
En fin, se que por aquí no es lo mismo, ojalá pueda explicarte algún día en persona lo que verdaderamente pasó, con todos sus detalles.
Sabes qué? No he podido tirarla. La tengo en mi habitación, junto a mi libro favorito, aun con agua. Asi, antes de irme a dormir la veo, y de un modo u otro, pienso en ti. Es que no puedo deshacerme de los recuerdos, aunque tu la tiraras en el acto, yo la guardé.
No sé que más explicar... Por aqui no puedo decirlo todo, cotillas, recuerdas? :)
De todos modos, aunque pase el tiempo, espero no olvidarte nunca. Has sido parte muy importante para mi, y eso lo valoro mucho. Aunque tu no...
Todavía puedo ver tu reacción en la cara. Ha sido divertido me alegra que no te hayas asustado ;)
Me acuerdo de todas y cada una de las veces que hemos hablado. Aunque solo sea para decirte hola, o para hablar de lo que pasó... A veces, te hablaba de eso para tener un tema de conversación. Absurdo ,eh? Lo sé, pero me moría por ganas de hablar contigo, aunque fuera de eso.
He de admitir que no todos los momentos han sido tan dulces. Ha habido mucho indiferencia que me ha echo muchísimo daño. Yo necesitaba que me dijeras algo... Tan solo que vieras que existo. Que pensaras en mi...
Incluso intenté dejar todo esto, pero casi me muero. No puedo. Es tan fuerte...
Bueno, ahora ya sabes algo. Solo decirte, que ha sido genial conocerte, y me alegro muchísimo de que congeniáramos tanto.
Si algún día necesitas algo, estaré aquí para lo que quieras, de verdad.
Bueno, ahora ya tenemos algo más en común, un secreto. Espero que lo sepas guardar, yo lo guardo bien.
              Me alegro por todo lo que me has hecho sentir, aunque no fuera aposta. Aunque tu pienses que es una mañacada, no creo que sea así, de verdad. ESTO es muy fuerte, no es una chorrada.
Espero que algún día valores todo lo que siento por ti, y que no me olvides nunca, aunque sea recordar a esa chica tan extrovertida y tonta que supo hacerme reír, aunque sea para reírte de mis chorradas. :D
Gracias por todo...
Ahora la canción que me recuerda tanto a ti, a todo... Pir cierto, las has escuchado hace bien poco, yo se lo aconsejé... Ademas, creo que se ha merecido un 10, no? (;                                  Debería ser más lista...

  
Gracias por este año.
No podría despedirme sin decir que: Téstime, t´estimo, t´estim! (L)

lunes, 6 de junio de 2011

Gent.

He conegut a molta gent aquest any, de diferents puestos i ideológia. Sempre hi ha alguna que dius, Déu, m´encanta! I altra que només penses que és un més.
Sempre hi ha gent que et marca, com a mi tres personetes molt especials (F,N,A), i altres de les que estàs locament enamorada (Astò!♥), encara que sapigues que mai podràs tindre res amb ell, per circuntancies de la vida... Però el ame, no puc fer rés.
Bueno, el cas es la gent. Adults, adolescents, adolescent que es creuen adults, adults que semblen mes xiquets que tú... De tot.
Sabeu què és el què més me reventa de tot? La.
No puc amb eixa gent de vitat! Es pensen que són de la seua propietat, que no tenen més vida, ni més amics, fora de La. Es que és flipant. Ho dic per experiència, que en aquestos temes, jo en tinc bastanta.
Fa poc, em va passar una cosa d´eixes. Me vaig quedar pàlida. Flipant. Per una xorrada que flipes! Una tontería d´adolescents. Però va ser bona. Com eixes m´imaginava jo que faria alguna, però que les faria jo. Perquè jo soc la més manyaca de totes! I a molta honrra!(:
No sé.. Són coses que passen, i a mi moltes! Però, al cap i a la fi, no passa res. Jo no se com aguera reaccionat en la seua situació...